Een maand later.....

Het is alweer een maand + 1 dag geleden dat we, na 3 weken ziekenhuis, thuis kwamen. En, het is gelukkig rustig gebleven. Hij heeft in de afgelopen weken geen aanvallen meer gehad of iets vreemds laten zien. Uiteraard zijn we nog wel om de week trouw naar de gipskamer geweest om zijn voeten en benen iedere keer te laten voorzien van een nieuwe kleur gips. En het helpt ! Want de dokter van de gipskamer ziet per keer verbetering in de stand van zijn voeten. Gelukkig...

Na de thuiskomst is Kije nog niet direct in zijn oude leventje gestapt. We zijn  die 2 weken na zijn thuiskomst nog thuis geweest en hebben lekker rustig aan gedaan. En in de mei vakantie zijn we nog lekker even met zijn allen op vakantie geweest in het kleine dorpje Oranje. Hier heeft hij, en wij, genoten van het mooie weer maar ook van Speelstad Oranje wat bij het vakantiepark was. Helaas kon hij niet mee zwemmen maar dat komt later wel weer.

Afgelopen week hebben we weer contact gehad met Neuroloog en zij gaf aan dat er nog geen concrete oorzaak gevonden was. Er waren wel weer wat resultaten bekend maar ook daar was niets op te zien.
Het blijft dus afwachten hoe het verdere verloop zal zijn. Kunnen de medicijnen de aanvallen onderdrukken ? Gaan hij nog meer aanvallen krijgen ? Wij weten het niet maar zijn en blijven wel positief. We zijn ook realistisch dat we hem niet 24/7 in de gaten kunnen houden en kunnen dat ook goed los laten. Het is af en toe nog wel eens schrikken als hij bijvoorbeeld voor zich uit zit te staren... Ook Jelmer of Melle roepen ons nog wel eens omdat ze het niet vertrouwen. Of gaan zelf op hem af om te kijken of hij nog reageert...

We praten er regelmatig over, ook met Jelmer en Melle. Want zij hebben dit ook van heel dichtbij meegemaakt. Wel hebben we gezien dat zij ons heel goed kunnen helpen

Deze laatste foto wilde wij jullie toch niet onthouden. Want.... wij twijfelden wel even toen we dit zagen. Want, is dit normaal ???