Trots om je ventje weer te horen

Het was 13.59 uur precies toen hij op zijn manier papa tegen mij zei. Ik moet eerlijk zeggen, dan smelt je wel even. Hij begint weer een beetje bij te komen en ons te herkennen. Als je vraagt "waar is melle", dan zegt hij daaaaar op een hele slome manier. Doordat hij nog onder de medicijnen zit ter voorkoming van de aanvallen, is hij nog goed suf. Maar er begint leven in te komen. Er is zelfs al gezegd dat hij, als het zo doorgaat, morgen naar de gewone afdeling mag gaan. Dat is een goede progressie. Maar hopen dat hij dit doorzet. Maar blij dat we nu al zijn :).

Opa John, Greet, Jelmer en Melle zijn op bezoek. Nog best eng vinden ze.....